پیغمبر کربلا...

نائب السلطان عشق نینوایی، اکبر است

در جهان، شایسته ی تاج خدایی، اکبر است

گو به مجنون، دست از دامان لیلات بدار

  چونکه لیلا هم گرفتار جمال اکبر است

طور سینا، لایق ِ نور خداوندی نبود

لایق نور خـدا، دامـان مـام ِ اکبر است

مکتبی از عشق بر پا کرده عباسِ ِعلی

بهترین شاگرد مکتب خانه عشق، اکبر است

گشته مبهوت جمالش، حضرت زینب چرا

چون رخ زهرا هویدا، در جمال ِ اکبر است

کربلا میخانه ی عشق است، اما این بدان

  ساقی ِ میخانه، خود مست نگاه اکبر است

او به استادان اخلاق، به عرفان مسلکان

خُلق پیغمبر عیان، از روی ماه ِاکبر است

راز تبریک خدا، در مـوقع خلقت چه بـود؟

دل به من گوید که رازش، روی ماه اکبر است

اللهم عجل لولیک الفرج...

یا اباصالح المهدی...

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

خلقی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

که معتکف دیرم و گه ساکن مسجد

یعنی که ترا می طلبم خانه به خانه

هر کس به زبانی صفت مدح تو گوید

مطرب به سرود نی و بلبل به ترانه

حاجی بره کعبه و من طالب دیدار

او خانه همی جوید و من صاحب خانه

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی، تو

مقصود تویی کعبه و بت خانه بهانه

چون در همه جا عکس رخ یار توان دید

دیوانه نیم من، که روم خانه به خانه

افسون دل افسانه عشقست وگر نی

باقی به جمالت که فسونست و فسانه

امام رضا علیه السلام...

یهویی دلم تنگ حرم آقاجانم رضا علیه السلام شد.تقدیم به همه مشتاقان حریمش...

 دست خودم که نیست، شده تنگِ مرقدش

"ای دل نگفتمت نرو..."  این هم پیامدش

حالا تمامِ روز و شبم را گرفته است

فکر وصال صحن گوهرشاد مشهدش

هر کس که گفت راهِیَم امشب دلم شکست

با احتمال اینکه مراهم... به درصدش...

من سر به زیر بودم و سر به هوا شدم

از آن شبی که خورد نگاهم به گنبدش

فرزند، باب جود و پدر، باب حاجت است

بیهوده نیست این کرم و لطف بی حدش

یادش بخیر فصل زمستان میان صحن

اشکم چکید و ماند روی برف ها ردش

وقت سحر، نسیمِ خنک، صوت ربنا

آن پنجره طلایی و صحن زبان زدش

ما بنده ایم بنده ی شاهی که زنده شد

صدها مسیح در اثر رفت و آمدش

هر کاسبی که زائر او احترام کرد

رونق گرفت کسب حلال و درآمدش

عمری گدای شاهم و کاری نداشتم

با هر کسی که سمت رضا نیست مقصدش

این هشتمین دری که به جنت خدا گذاشت

تنها به زائران رضا می گشایدش

ساعت دوباره هشت شده وقت عاشقی است

با یک سلام و عرض ادب سمت مرقدش

مُردم هزار و یک سحر از این جدایی اش

هر طور باز شاه خراسان بخواهدش

آخرالزمان ومردمانش...

امام باقر (علیه السلام)  فرموده است:.

در آخرالزمان مردمی خواهند بود که از گروه خاصی پیروی می‌کنند که ریاکارند و تظاهر می‌کنند که قاری

 قرآن و اهل عبادت‌اند. آنان تازه‌کار و ساده لوح‌اند، نه امر به معروفی را بر خود واجب می‌دانند نه نهی از

 منکری را؛ مگر زمانی که از ضرر و زیان محفوظ باشند. پیوسته در این راه برای خود عذر و بهانه

 می‌تراشند. اینان اشتباهات و لغزش‌هایی را که در رفتار و گفتار عالمان حقیقی رخ داده است، پی

 می‌گیرند. در انظار مردم به نماز و روزه و اعمالی که برای مال و جانشان خطری ندارد، روی می‌آورند. 

اگر زمانی شرایطی پیش آید که نماز خواندن هم سبب بروز مشکلی برای مال‌ها و بدن‌هایشان شود، 

نماز را نیز ترک می‌کنند؛ همان گونه که کامل‌ترین و والاترین فرایض (امربه معروف ونهی از منکر)را ترک کردند

احادیثی پیرامون رجعت(6)

امام صادق علیه السلام فرمود:

ابلیس از خدا خواست که او را تا روز قیامت مهلت دهد، ولى خداوند آن را ردّ کرد و فرمود:

(تا روز وقت معلوم تو از مهلت داده شده ها هستى )، چون روز وقت معلوم فرا رسد، ابلیس با تمام پیروانش که از زمان خلقت آدم تا آنروز از او پیروى کرده اند، ظاهر مى شود ...

و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام برگردد و این آخرین برگشت آن حضرت است .

راوى گفت : مگر [على علیه السلام ] رجعتهاى بسیار خواهد کرد؟

حضرت فرمودند: بلى .

و هر امامى که در قرنى بوده باشد نیکوکاران و بدکاران زمان او بر مى گردند تا حق تعالى مؤمنان را بر کافران غالب گرداند و مؤمنان از ایشان انتقام بگیرند.

پس چون آن روز [یعنى آخرین رجعت على علیه السلام ] برسد، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام برگردد با اصحابش ، و شیطان نیز بیاید با اصحابش ، و ملاقات ایشان در کنار فرات واقع شود نزدیک به کوفه ، پس ‍ کُشت و کشتارى بینشان واقع مى شود که هرگز چنین قتلى واقع نشده باشد.

امام صادق علیه السلام فرمود: گویا مى بینم اصحاب حضرت امیر را که صد قدم از پشت سر بر مى گردند و پاى بعضى در میان آب فرات داخل شود. پس ابرى از آسمان فرود آید که پر شده باشد از ملائکه ، و رسول خدا صلى الله علیه و آله در حالى که اسلحه اى از نور در دست داشته باشد، در پیش آن ابر مى آید، چون نظر شیطان بر آن حضرت بیافتد عقب نشینى کند، و اصحابش به او گویند: اکنون که پیروز شدى به کجا مى روى ؟

شیطان مى گوید: من مى بینم آنچه شما نمى بینید، من مى ترسم از پروردگار عالمیان .

پس حضرت رسول صلى الله علیه و آله به او مى رسد و حربه در میان دو کتفش بزند که او و اصحابش همه هلاک شوند.

بعد از آن ، همه مردم خدا را به یگانگى بپرستند و هیچ چیز را با خدا شریک نگردانند.

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام چهل و چهار هزار سال حکومت خواهد کرد... پس در آنوقت دو باغ سر سبز که حقتعالى در سوره الرحمن فرموده در دو طرف مسجد کوفه به هم رسد.

احادیثی پیرامون رجعت(5)

از بعضى روایات استفاده مى شود که : یزید و یزیدیان چندین بار به این دنیا بر مى گردند و در هر دفعه به

 کیفر اعمال خود مى رسند.

اینک به سه دسته روایاتى که در این زمینه آمده است اشاره مى کنیم :

1 - امام صادق علیه السلام فرمود:

 گروهى از مؤمنان با صلابت پیش از قیام قائم علیه السلام برانگیخته مى شوند و انتقام خون حسین

 علیه السلام و یارانش را مى گیرند.

2 - روایت شده :

هنگامى که قائم ما قیام کند انتقام خون امام حسین علیه السلام را مى گیرد.

3 - و نیز روایت شده :

در پایان عمر حضرت ولى عصر (عج ) امام حسین علیه السلام با هفتاد نفر از اصحابش رجعت مى کند

 و از یزید و یزیدیان قصاص ‍ مى کند

احادیثی پیرامون رجعت(4)

وحرام علی   قریة اهلکناها انهم لا یرجعون

و حرام است بر شهرها و آبادیهایى که (بر اثر گناه ) نابودشان کردیم (که به دنیا باز گردند؛)

 

آنها هرگز باز نخواهند گشت

 

آنچه که از روایات استفاده مى شود عدّه اى از خوبان و عدّه اى از بدان در رجعت بر نمى گردند و آنها عبارتند از:

کسانیکه در دنیا به عذاب الهى هلاک شده اند.

از امام صادق علیه السلام و امام باقر علیه السلام روایت شده است که :

هر محلّى که اهالى آن به عذاب الهى گرفتار و هلاک شده باشند در زمان رجعت باز 

نخواهند گشت .

و این آیه (و حرام على قریة ...) از بزرگترین دلائل بر اثبات رجعت مى باشد، به جهت آنکه در

 اسلام کسى نیست که منکر رجعت در قیامت و عالم آخرت باشد خواه آنکه به عذاب الهى

 هلاک شده و یا به مرگ عادى مرده باشد.

پس سخن خداوند لایرجعون یعنى باز نخواهند گشت  مربوط به رجعت در عالم دنیا است ،

چون در قیامت همگان رجعت مى کنند و محشور مى شوند تا اهل معصیت در آتش دوزخ 

گرفتار آیند.

حرف دل...

برای ظهور و آمدنش  چه کار کرده ایم؟؟

...

...

...

اما برای نیامدنش هزاران کار کرده ایم...

احادیثی پیرامون رجعت(3)

امام صادق علیه السلام فرمود:

نخستین کسى که در رجعت بر مى گردد حسین بن على علیه السلام است ، چهل هزار

 سال در روى زمین مى ماند، تا از کثرت سنّ، ابروانش بر روى چشمهایش بریزد